cycle chic ? Geçtiğimiz ay İzmir’de, İstanbul’da, Adana’da kadınlar süslenip püslenip bisiklet turu yaptılar. Bir pazar günü öğleden sonra yapılan turun fotoğrafları haftalarca sosyal medyada paylaşıldı. Birbirden güzel yüzlerce kadının dünyanın en masum ulaşım aracı bisiklet üzerindeki fotoğrafları bisiklete binen ve binmeyen kişiler tarafından ilgi gördü ve paylaşıldı.
Bisiklet turunun hemen ardından kurulan süslü kadınlar facebook grubuna tek tük günlük hayatında ulaşım amaçlı bisiklete binen kadınların fotoğrafları gelmeye başladı. Etkinlik “senede bir gün” olarak kalmak yerine amacına ulaşıyor gibi görünüyordu.
Cycle Chic Nasıl Doğdu?
Bu fotoğraflara bakarken aklıma dünya çapında kabul gören Cycle Chic hareketini hatırladım. Bu hareket 2007 yılında Kopenhag’da gazeteci-yazar-fotoğrafçı-film yapımcısı Mikael Colville-Andersen tarafından başlatıldı. Colville -Anderson, Kopenhag’da bisikletli insanların fotoğraflarını blogunda yayınlaması ile başladı. Bu sokak fotoğraflarını gören bisikletliler, Kopenhag bisiklet kültüründen ilham aldılar. Bisiklet bir çok insan tarafından spor, teknik kıyafetleri, reflektörlü yelekler ve ter ile bağdaştırılırken, Colville-Anderson bisikletin stil sahibi ve hayatın bir parçası olabileceğini bütün dünyaya yayınladığı bu fotoğraflarla kanıtladı ve kabul ettirdi.
Bugün, Cycle Chic ®, bisiklete binme sanatının markası oldu. Normal kıyafetlerle bisikletle işe gitmek, arkadaşlarla buluşmak, alışverişe veya bir sergiye gitmek hayata dair bir gerçek…Bugün 250’den fazla Cycle Chic blog’u olduğunu görüyoruz; Amsterdam, Barcelona, Vancover, Sevilla, Dublin, Atlanta, Vienna, Sidney, Brighton, Talinn, Graz, Almeria, Mexico, Milano, Poznan, Toronto, Montreal, Strasbourg, Rio de Janeiro, Porto, Paris vb..
19.yy’ın sonunda bisiklet işçi sınıfının, özellikle de kadınların özgürleşmesine yardımcı oldu . Ancak birinci ve ikinci dünya savaşının ardından, bisikletin imajı değişti ve çocuk oyuncağı veya spor aracı olmanın ötesine geçemedi.
Cycle Chic, bisiklet kültürünü yeniden yaşama döndürme misyonunu yerine getirdi diyebiliriz; bisiklet kentin önemli bir parçası, sürdürülebilir ulaşım şekli olarak hayat kalitesini arttıran bir araç.
Colville-Anderson, Instagram’daki hesabından (@copenhagenizer) onlarca farklı kentten hergün yüzlerce fotoğraf paylaşmaya devam ediyor. Onun tek bir hedefi var ve ben bu hedefi tüm kalbimle paylaşıyorum: şehirler yaya ve bisiklet-dostu olasıya kadar durmak yok. Çünkü kentler, otomobil-dostu değil bisiklet-dostu olmalılar.
bisiklete bindiğiniz için teşekkürler.
[instagram-feed]
Yazının son cümlesi “Çünkü kentler,otomobil-dostu değil insan-dostu olmamalılar.” değil de “Çünkü kentler,otomobil-dostu değil insan-dostu olmalılar.” olacak sanırım…
Erdem merhaba, uyarı için teşekkürler, hemen düzelttim. Pınar
Yazı biraz eskimiş ama herhalde bugün yazılacak olsa, içeriğinin çok fazla değişmesi gerekmezdi. Şimdi benim kafama takılan şu: Bisiklete binen herkes bir saykılçik değil mi? Zaten bisiklet, iki yüzyıldır günlük olsun veya olmasın, bir kıyafetle sürülmüyor mu? Yani 2007 yılında başladığı iddia edilen bu akım, yalnızca var olana bir isim takmak, hatta onu “cyclechic shop”lar ile bir pazara çevirmek amacı gütmüyor mu? Bu “saykılçik” olayı, biraz eğreti durmuyor mu?