Perşembe Akşamı Bisikletçileri 40 il/ilçede her perşembe saat 20:00’de buluşuyor ve kentin sokaklarında pedal çeviriyorlar.
Ülkeler arası dertli bir taşınmadan , 3,5 aylık Güney Amerika turunun, iki günden daha uzun süren uçak ve havaalanlarında geçen bir yolculuktan sonra İzmir’e geldik. İzmir, doğduğum, sevdiğim, tecrübe kazanmak için ayrıldığım ve yaşamak için geri döndüğüm 3 küsür milyon nufüslu Ege’nin en güzeli.
Tarihi 3500 yıl öncesine kadar giden, bir çok kültüre ev sahipliği yapmış alımlı İzmir’e italyanlar SMIRNE diyorlar. İyonlar zamanında Smirni ya da Zmirni olarak anılan yerleşimin harflerinin yerini değiştirmişiz ve zamanla İzmir demişiz.
Uzunca yıllar yurtdışında yaşarken İzmir’i hep özledim. İzmir, benim için ılık kışlar, açık balkon kapıları,Güzelbahçe’de kahvaltı, Ömerağa’da tavla, Göztepe’de çay, Kıbrıs Şehitlerinde boş gezmek, vapurla işe gitmek anlamına geliyor.
Şimdi İzmir’in bir anlamı daha var benim için : Bisiklet Hareketi
Başlangıçlar zordur. Yeniden düzen kurmak, oyunların yeni kurallarını kendi başına öğrenmek ve bunları yaparken yalnız olmak.
Eşim Paolo için İzmir’deki yeni hayatımıza başlangıcın sancılı olacağını düşünüyordum. Çat pat türkçesini geliştiresiye, şehrin semtlerini tanıyasıya, iş ortamına giresiye ve arkadaş edinesiye kadar yalnızlık çekeceğini zannediyordum.
Oysa…
Perşembe Akşamı Bisikletçileri
Sosyal paylaşım sitelerinde karşımıza çıkan bir grup vardı. Haftanın bir günü buluşup birlikte pedal çeviriyorlarmış. Hadi gidelim dedik.
Daha tozunu bile yıkamadığımız bisikletlerimize atladık ve Göztepe İskelesine koştuk. Bize isimlerimizle hitap eden ve bizi samimiyetle karşılayan, grubun kurucusu Muhlis Dilmaç oldu. O akşam toplanan seksen kadar bisikletçiye bizi tanıştırdı. Bir anda bir sürü arkadaşımız oldu. Tüm akşam heyecanla pedal çevirdik.
Ertesi sabah erkenden uykulu gözlerle Paolo’yu türkçe kursuna yazdırmaya gittik. Dil okulunun öğrenci işlerindeki tatlı bayan bize dikkatle bir süre baktı ve ‘Güney Amerika turundan yeni döndünüz, değil mi?’ dedi. Bunu soran bayanın gözleri de uykuluydu. Adı Evren, bir önceki akşam birlikte pedal çevirmişiz.
Perşembe Akşamı Bisikletçileri bizi aralarına kabul ettiler, ertesi akşam Cuma Akşamı Bisikletçileri bizi kucakladılar. Bunun dışında pazartesi akşamı grupları ve semt grupları da olduğunu öğrendik.
Paolo ve ben bir yandan gecenin ışıklarında ve akşamın serinliğinde İzmir’i sokak sokak geziyoruz, bir yandan yeni tanıştığımız insanlarla sohbet ediyorduz. Ve en sevdiğimiz şeyi yapıyoruz: pedal çeviriyoruz. Bu arada bisikçilerin şehir trafiğindeki varlıklarını araç sürücülerine hatırlatıyoruz ve biz de varız diyoruz.
Yaşadığınız yerde kendinizi yalnız hissediyorsanız bir bisiklet alın ve şu anda bir çok farklı kentte kurulan gruplardan birine dahil olun ve Hürriyet’te yayınlanan bu yazıya mutlaka bir göz atın: PAB
Teşekküler, Pınar…:)) Bisiklet dostluğu bu olsa gerek…Sevgilerimle, Muhlis Dilmaç
Muhlis abi sen ve senin gibi ender kişilikler olduğu sürece bisiklet daha da büyüyecek!
Yaziyi cok uzun zaman once yazmissiniz, merak ettim, Hala devam ediyorum mu peki persembe aksamlari pedal cevirmeleri? ☺️
Sevgiler.
Merhaba Burcu, Perşembe Akşamı Bisikletçileri her Perşembe aynı saatte ve aynı yerde buluşup pedal çevirmeye devam ediyor. Pınar
Merhaba bisikletle sehri turlama hafta sonlari var mi?
Merhaba, grubun isminden de anlaşılacağı gibi sadece Perşembe akşamları yapılan bir etkinlik.