1-20 Ağustos tarihlerinde yaptığımız İskoçya Bisiklet Turu’muzun ilk etabı Glasgow’dan değil hemen uçaktan iner inmez Londra Gatwick Havalimanı’ndan başladı. Havalimanına geceyarısı inmiştik ve Glasgow’a gitmek için bineceğimiz tren için hala 8 saatimiz vardı. Boş boş tren bekleyeceğimize hadi tren garına bisikletle gidelim dedik. sadece 35 miles (56 km.cik).
Bisikletleri karton kutuların çıkarıp, monte ettikten sonra yola çıkmak için hazırdık. Dışarda hava sıcaklığı 12 derece civarındaydı ve biz İzmir’in 38 derecesine uygun kıyafetlerimizi hemen kışlıklarla değiştirdik. tamam artık yola çıkmaya hazırdık. Havaalanı çıkış kapısında bizi yerde bir bisiklet sembolu ve bisiklet yolu karşılayınca çok rahatladık. İşte medeniyet. National Cycling Network (Ulusal Bisiklet Ağı) Route 21 bizi direk Londra’ya götürecekti. Şaşkınlık ve imrenerek Gatwick Havalanının websayfasında bisiklet için ayrılmış sayfaya göz attım: Bisikletle işe gelen havaalanı çalışanları için özel park yeri ve duş/banyo imkanlarının olduğu yazıyordu. Darısı tüm dünyanın başına.
Bisiklet yolunda ilk önümüe fırlayan bir tavşan oldu. Bir yandan gözlerimizin karanlığa alışmasını beklerken bir yandan sağdan soldan fırlayan tavşanları takip etmeye çalıştık. Bisiklet sembollerini izleyerek köylerden, yan yollardan, parklardan geçtik. Çöp kutuları arasında gezinen ve yiyecek avlayan tilkiler gördük. İngiltere’de sokak kedisi ve köpeği yok ama sokak tilkisi var. Bir de saldırgan martılar ama onları sonra anlatacağım…
Gün doğarken Londra merkezdeydik ve güneşin ilk ışıklarıyla Kraliçe’nin evinde. Londra sokakları sabahın altısında bomboştu ve biz turistik bir rotayı izleyerek tren garına ulaştık. Londra-Glasgow tren biletlerimizi önceden internetten almış ve telefonla bisikletler için rezervasyonu yapmıştık (bisiklet taşımak ücretsiz). 
GLASGOW
Glasgow’da merkezde çok uygun bir hostelde (Euro Hostel Glasgow) kaldık. Bisikletler için özel ve güvenli bir oda sunuyorlar. Hemen tourist info ve ardından Waterstones’a koştuk. 3 katlı kitapçının içinde bir de cafe var. Kahvelerimizi sipariş verip başladık bisiklet rotalarını ve rehbelerini incelemeye.
Glasgow’dan şehrin dışına uzanan nehrin kenarında bulunan bisiklet yolunu izleyerek kuzeye doğru pedal çevirmeye başladık.
Bisiklet yollarındaki tabelalar oldukça bilgilendiriydi. Haritaya veya GPS’e bakmadan saatlerce sadece Route 7 levhalarını takip ederek ilerledik. Yol asfalt, eğimsiz, geniş ve oldukça düz olunca ipuçlarından üzerinde ilerlediğimiz yolun eski bir tren yolu olduğunu anladık. ABD ve Avrupa’da kullanılmayan tren yollarının bisiklet ve yürüyüş yollarına dönüştürüldüğünü okumuştum. Dönüşüm projesinin ismi Greenway; varolan altyapıları hayata kazandırmak için muhteşem bir fikir. Özellikle metropollerin giriş ve çıkışlarınki otoyol bağlantılarından kurtulmak ve şehre kaybolmadan ve “ölmeden” girip çıkabilmek için kusursuz!
Bisiklet yolu bir süre sonra River Cylde kenarından ayrılıp araçların geçtiği yolun sağ tarafında ayrılmış yol olarak devam etti. Araçlarla hiç aynı yolu paylaşmak zorunda kalmadan Loch Lomond gölünün kenarından gitmenin tadını çıkarıyoruz. Luss’a ulaştığımızda ise bizi film seti gibi bir köy karşılıyor.
Ortaçağ’dan sonra bir tek yeni ev yapılmamış izlenimini veren Luss’un şirin bir kilisesi ve el yapımı hediyelik eşyalar satan bir kaç dükkanı var.Evet, burası gerçekten 80li yıllarda çok popüler bir dizinin setiymiş. Loch Lomond gölünde tekne turu için bir de iskelesi var.
Havanın geç kararıyor olması (saat 22.00 civarı) bizim için bir avantaj. Yolda sık sık molalar vererek Tarbet’e ulaştığımızda karşımızda duran ve gün batarken gördüğümüz manzarayı gün doğarken de görmek isteği duyduk ve yemyeşil çimlerin üzerine çadırımızı kurduk. Bizden sonra 3 Alman bisikletli de bizimle aynı hisleri taşımış olmalılar ki onlar da kamp atmaya karar verdiler. İskoçya’da etrafı rahatsız etmediğiniz ve kirletmediğiniz sürece dilediğiniz yerde çadır kurabiliyorsunuz. Bu gerçek bir ayrıcalık ve özgürlük!
Gece boyunca yağmur hiç durmadan yağdı ve sisle kaplı bir manzaraya uyandık. Biraz bekleyelim dedik belki yağmur durur ancak saat öğlen olduğunda hala yağış devam ediyordu. Su geçirmez çoraplarımızı, yağmurluklarımızı giyip öfleye pöfleye yola çıktık. Otomobillerle yol paylaşma zamanı gelmişti. Soldan gitmeliydik ve bunu kendimize sık sık hatırlatmalıydık. Yukarıdan inen sağnak yağışa bir de otomobillerin sıçrattığı su eklenince bir saat içinde su geçirmez herşeyimiz limirlerini doldurup su geçirir olmuştu bile – çoraplar hariç (neyseki). 
Hemen bir B Planı yapıyoruz ve daha önce rehber kitaplardan birinde gördüğümüz West Highland Way yürüyüş rotasından yola devam etmeye karar veriyoruz. Yüyürüş parkuru çok çetin olabilirdi ama en azından arabalar geçmeyecekti. Parkur Glasgow’dan Fort William’a uzanıyor ve biz rotaya Tyndrum‘dan giriş yaptık. Tyndrum ve daha sonra bir çok kasabada Visit Scotland ofisleri bölgesel haritaları ücretsiz sunuyor. Çok yardımsever ve nazik çalışanlar sorularımıza hep sabırla cevap verdiler.
Havanın çok yağışlı olabileceğini biliyorduk bu turu planlarken ama bu kadar berbat olabileceğini tahmin etmemiştik. Soğuk ve yağış hızımızı baya kesiyor ve sık sık cafelerde sıcak birşeyler içmek ve ısınmak ihtiyacı hissediyoruz. Bir şişe whisky alıp çayımıza/kahvemize birer yudum eklemeye başladık. İşe yarıyor.
Daracık bir patikada ilerlemeye başladık. Yürüyüş yolu elbette bizim için tasarlanmamıştı ve bazı noktalarında bisikletten inip itmek zorunda kaldık. Bridge of Orchy‘ye ulaştığımızda bir piknik alanı bulduk ve çadırımızı kurduk. Yemek pişirken ise “midge” ile tanıştık. Acı bir tanışma oldu bu. Bu minik sineklerin kadar sinsi olabileceklerini düşünmemiştik. Kıyafetlerimiz dahil bedenimizin tamamına yapıştılar ve dişi olanları ısıtmaya başladı. Isırdıkları yerler kırmızı noktalar haline geliyor ve günlerce kaşınıyor. İzleri ise ancak iki hafta sonra geçiyor. İskoçya’da tatil yapmak isteyen yağmura ve sineklere hazırlıklı gelsin.
Tüm gece süren yağış sabah da devam etti. Bu sefer dursun, azalsın diye beklemeden yola çıktık. West Highland Way’in ilk kilometreleri eski bir askeri araç yolundan geçiyordu (eski askeri yolları da tren yolları gibi yürüyüş parkuruna dönüştürülmüş). 
Parkur çok kalabalıktı, onlarca yürüyüşçü sırtçantaları ile sabah erkenden yola koyulmuştu. Tek başına yürüyenler de vardı, grup halinde yürüyenler de. Hepsinin ortak noktası uzun yol yürüyüşçüleri olmalarıydı, kocaman tıka basa dolu çantaları vardı.
Yürüyüş parkurunda ilerlemenin en avantajlı yanlarından birisi sık sık (her 25 km.de bir) bir tesis bulabilmek. Yolda bulduğumuz ilk campinge girip eşyalarımızı kurutabilmek için “dry room” sorduk. Kurutma odaları ile İzlanda turumuzda tanışmış ve çok sevmiştik. Konaklama yerlerinde, campingler dahil, mutlaka ısıtılan ayrı bir odada ekipman ve kıyafetler hızla kurutulabiliyor. Üzerimizdeki ıslak kıyafetleri kuruturken karnımızı doyurduk ve molanın ardından yola devam ettik. Akşama kadar Fort William’a ulaşmayı hedefleyerek yolu uzatan yürüyüş parkurundan ayrılıp araç yoluna çıktık. Soldan Git! 
Hava kararmadan tamamı yağmur altında geçen 75 km sonunda Fort William’daki Glen Nevis Camping’e ulaştık.
FORT WILLIAM
Ertesi sabah uyandığımızda bulutlar hala dağılmamıştı. Fort William’ın bana göre iki tezat özelliği var: Büyük Britanya’nın en çok yağış alan yeri ve Büyük Britanya’nın outdoor sporları başkenti.
Bu çok yağışlı bölgeden uzaklaşabilmek umuduyla kuzeye doğru daha hızlı pedal çevirdik. Bulutları atlatmak gibi bir hayal kurduk.
Fort William – Inverness rotasında iki seçeneğimiz vardı: Caledonian Canal’ın sol kıyısındaki yürüyüş parkuru Great Glen Way veya sağ yakasındaki bisiklet yolu. Yürüyüş rotasını seçtik.
Ormanların içinden ve sonra tekrar göl kenarından geçen rota üzerindeki en büyük turistik atraksiyon elbette Loch Ness’da yaşadığına inanılan Canavar Nessie. 6. yüzyıldan beri insanların gördüklerini iddia ettikleri “Loch Ness Canavarı” dünyanın gündemine 1934 yılında çekilen bir fotoğraflarla girmiş ve bundan sonra da popülerliği her geçen gün artmış. Bölgeye dünyanın bir çok yerinden turist gelmeye başlayınca, başka göllerde de canavar görüldüğü iddia edilmeye başlanmış (bakınız: Van Gölü Canavarı).
Biz Nessie’yi canlı görmesek de görmüş kadar olduk, çocukların giydiği kostümlerden kocaman adamların ellerinde tuttukları kahve kupalarına kadar her yer şirin canavarın motifleri ile dolu.
INVERNESS
1800 lü yılların sonunda yapımı tamamlanan ve yük/yolcu taşımak için kullanılan Caladenian Canalının sonuna geldik, Inverness’deyiz. Camping’e bir gün dinlenme molası için yerleştik.
Inverness, kültürel ve sosyal açıdan çok zengin bir kent. Bisiklet turumuzun ikinci etabı için Visit Scotland ofisinde saatlerce rehber ve haritaları inceledik. Öğlen saatlerinde bir kaç dakika güneş ışığını görünce sandviçlerimizle bir banka oturduk ve bir martının saldırısına uğradık. Martılar, insanların onları beslemelerine o kadar alışmışlarki, bir adada olduklarını unutup insanların ellerinde yiyecek ne varsa ona dalmaya başlamışlar. Çöpleri karıştırdıkları yetmiyormuş gibi bir de elimizdeki yemeğe pike yapınca gerçekten çok şaşırdık. Bizi gören bir teyze yanımıza gelip kedisinin artık evden çıkamadığını çünkü zavallı hayvanın çatıda oturmuş bekleyen bir martı tarafından gözetlendiğini söyledi. Hamburger, kedi, balık, ne bulursa yiyor canavar martılar.
